Οι ανθρωποι που ζουν σε περιβαλλον προστατευμενο απο κακοκαιριες και αποτομες αλλαγες του καιρου αλλα και της θερμοκρασιας,αρρωσταινουν απο κρυολογηματα πολυ πιο ευκολα απο αυτους που μενουν εκτεθειμενοι σε χαμηλοτερες θερμοκρασιες και σε μεγαλα υψομετρα,συμφωνα με στατιστικες της ιατρικης.Το κρυο δεν ειναι απαραιτητα εχθρος της υγειας του ανθρωπου,ενω μας βοηθαει να γινουμε περισσοτερο σκληραγωγημενοι.Αναλυτικοτερα ο ανθρωπινος οργανισμος προσαρμογης στο κρυο ειναι αυτοματος,γινεται με μια συγχρονισμενη ενεργεια του νευρικου και ενδοκρινικου συστηματος.Οι αντιδρασεις ωστοσο δεν ειναι ιδιες σε ολους τους ανθρωπους.Ομως με μια συστηματικη εξασκηση και σταδιακη αυξηση του κρυου,ο ανθρωπος μπορει να το αντεξει χωρις να ενοχλειται ιδιαιτερα απο τις χαμηλες θερμοκρασιες.Αν και αρχικα μπορει η προσαρμογη να χαρακτηριστει βαρβαρη και επωδυνη με το περασμα του χρονου γινεται αντιμετωπισιμη με πολυ καλα αποτελεσματα επισημαινουν οι ειδικοι.Στις Σκανδιναβικες χωρες και σε περιοχες της Ρωσιας για παραδειγμα υπαρχουν ανθρωποι που σπανε τον παγο σε μια λιμνη η ενα ποταμι για να κανουν μπανιο.Δηλαδη βουτουν εκει οπου η κυριαρχη λογικη το απαγορευει.Φυσικα ολα θελουν το μετρο τους.Κατι παρομοιο αλλα σε πιο καλες θερμοκρασιες,γινεται και στην Ελλαδα ,οπου οι χειμερινοι κολυμβητες δεν σταματουν την κολυμβηση ακομα και τις πιο κρυες μερες του χειμωνα.Αρχικα ο κολυμβητης που θα αποφασισει να μπει σε παγωμενο νερο νιωθει εντονα το κρυο,στην συνεχεια ενα μουδιασμα και λιγο αργοτερα ενα καψιμο σε ολο του το σωμα,ειναι η στιγμη που το σωμα προσαρμοζεται στο κρυο,οχι ομωςγια πολυ καθως η απωλεια της θερμοτητας οδηγει στην υποθερμια,μεσα σε λιγα λεπτα.Γιατι ομως να ζει καποιος στο κρυο τη στιγμη που μπορει να ειναι σε ενα ζεστο δωματιο και να φοραει ζεστα ρουχα?Η απαντηση ερχεται θεωρητικα ευκολα.Το οφελος ειναι τριπλο,αφου ο ανθρωπος που εμαθε να ζει στο κρυο,μπορει να περασει το χειμωνα πιο ανετα απο τους υπολοιπους και να μην εχει ολα τα ενοχλητικα και πολλες φορες δυσαρεστα κρυολογηματα.Επισης η μεγαλυτερη αντοχη στο κρυο εξασφαλιζει καλυτερη κυκλοφορια του αιματος,αρα το σωμα ειναι πιο δραστηριο και ζωντανο,καθως γινεται καλυτερη οξυγονωση του οργανισμου αρα υπαρχει και καλυτερη λειτουργια των οργανων.Τελος το κρυο ασκει διεγερτικη ενεργεια στο ενδοκρινικο συστημα και διευκολυνει την εκκριση μιας μεγαλης ποσοτητας ορμονων κατι που ειναι οφελιμο για την ψυχικη υγεια.Με βαση τις παραπανω επισημανσεις,βλεπουμε ανθρωπους που ζουν στις βορειες χωρες της Ευρωπης,τη Ρωσια και τη βορεια Αμερικη να ειναι περισσοτερο δραστηριοι και μα διατηρουνται σε καλυτερη φυσικη κατασταση ακομη και σε προχωρημενη ηλικια.Μεγαλη ζωντανια και δυναμικη διακρινουμε επισης σε ανθρωπους που ασχολουνται με τα χειμερινα σπορ.
Η ΖΑΧΑΡΙΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ
Η ζαχαρινη αποτελει οργανικο συστατικο του πετρελαιου.Παρασκευαστηκε το1879 απο τον Constantine Fahlberg στο John Hopkins University.χρησιμοποιηθηκε στην αρχη σαν αντισηπτικο και απο τις αρχες του αιωνα μας ως γλυκαντικη υλη κυριως σε περιοδους ελλειψης ζαχαρης(η εμπορικη της ονομασια ειναι sweet n' low.Η γλυκαντικη της ικανοτητα ειναι 200%-700% μεγαλυτερη απο τη ζαχαρη,αναλογα με τη χημικη της μορφη χρησιμοποιειται με την μορφη οξεων η αλατων της νε νατριο η ασβεστιο.Εχει μορφη ασπρων κρυσταλλων,απορροφαται αργα και δεν προσφερει θερμιδες,αποβαλλεται γρηγορα απο τα νεφρα.Εχει καλη σταθεροτητα και μεγαλη διαρκεια ζωης αντεχει σε υψηλες θερμοκρασιες αρα ειναι καταλληλη για μαγειρεμα και ψησιμο.Εχει συνεργητικη δραση με αλλα γλυκαντικα.Τα μειονεκτηματα ειναι οτι αφηνει μια πικρη μεταλλικη γευση ιδιαιτερα σε υψηλες συγκεντρωσεις.Μετα απο ερευνες βρεθηκε οτι αυτη ειναι μια ιδιοτητα του ιδιου μοριου της ζαχαρινης και οχι των παραπροιοντων η ανεπιθυμητων ουσιων που σχηματιζονται κατα την παρασκευη της.Αυτο μπορει να βελτιωθει με μειγματα γλυκαντικων ουσιων η με μεσα επικαλυψης γευσεων.Χρησιμοποιειται κυριως σαν επιτραπεζιο γλυκαντικο σε ανθρακουχα αναψυκτικα,σε ροφηματα σε μορφη σκονης,χυμους, τσαι,γαλακτοκομικα προιοντα,μαρμελαδες καραμελες,αλκοολουχα ποτα,πολυβιταμινουχα σκευασματα,σοκολατες,και αλλα φαρμακευτικα προιοντα.
Η ΖΑΧΑΡΙΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ
Η ζαχαρινη αποτελει οργανικο συστατικο του πετρελαιου.Παρασκευαστηκε το1879 απο τον Constantine Fahlberg στο John Hopkins University.χρησιμοποιηθηκε στην αρχη σαν αντισηπτικο και απο τις αρχες του αιωνα μας ως γλυκαντικη υλη κυριως σε περιοδους ελλειψης ζαχαρης(η εμπορικη της ονομασια ειναι sweet n' low.Η γλυκαντικη της ικανοτητα ειναι 200%-700% μεγαλυτερη απο τη ζαχαρη,αναλογα με τη χημικη της μορφη χρησιμοποιειται με την μορφη οξεων η αλατων της νε νατριο η ασβεστιο.Εχει μορφη ασπρων κρυσταλλων,απορροφαται αργα και δεν προσφερει θερμιδες,αποβαλλεται γρηγορα απο τα νεφρα.Εχει καλη σταθεροτητα και μεγαλη διαρκεια ζωης αντεχει σε υψηλες θερμοκρασιες αρα ειναι καταλληλη για μαγειρεμα και ψησιμο.Εχει συνεργητικη δραση με αλλα γλυκαντικα.Τα μειονεκτηματα ειναι οτι αφηνει μια πικρη μεταλλικη γευση ιδιαιτερα σε υψηλες συγκεντρωσεις.Μετα απο ερευνες βρεθηκε οτι αυτη ειναι μια ιδιοτητα του ιδιου μοριου της ζαχαρινης και οχι των παραπροιοντων η ανεπιθυμητων ουσιων που σχηματιζονται κατα την παρασκευη της.Αυτο μπορει να βελτιωθει με μειγματα γλυκαντικων ουσιων η με μεσα επικαλυψης γευσεων.Χρησιμοποιειται κυριως σαν επιτραπεζιο γλυκαντικο σε ανθρακουχα αναψυκτικα,σε ροφηματα σε μορφη σκονης,χυμους, τσαι,γαλακτοκομικα προιοντα,μαρμελαδες καραμελες,αλκοολουχα ποτα,πολυβιταμινουχα σκευασματα,σοκολατες,και αλλα φαρμακευτικα προιοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου